Umowa dożywocia a śmierć dożywotnika lub obdarowanego

Zgodnie z art. 908 § 1 Kodeksu cywilnego, jeżeli w zamian za przeniesienie własności nieruchomości nabywca zobowiązał się zapewnić zbywcy dożywotnie utrzymanie (umowa o dożywocie), powinien on, w braku odmiennej umowy, przyjąć zbywcę jako domownika, dostarczać mu wyżywienia, ubrania, mieszkania, światła i opału, zapewnić mu odpowiednią pomoc i pielęgnowanie w chorobie oraz sprawić mu własnym kosztem pogrzeb odpowiadający zwyczajom miejscowym.

Umowa dożywocia polega więc na tym, że właściciel nieruchomości przenosi jej własność na inną osobę w zamian za dożywotnie utrzymanie.

Dodatkowo w umowie o dożywocie nieruchomość można obciążyć na rzecz zbywcy użytkowaniem, którego wykonywanie jest ograniczone do części nieruchomości, służebnością mieszkania lub inną służebnością osobistą albo spełniać powtarzające się świadczenia w pieniądzach lub w rzeczach oznaczonych co do gatunku. Wówczas użytkowanie, służebność osobista oraz uprawnienie do powtarzających się świadczeń należą do treści prawa dożywocia.

Co jednak w przypadku śmierci dożywotnika lub obdarowanego? Co dzieje się z nieruchomością i obowiązkami wynikającymi z umowy? Czy spadkobiercy dożywotnika przejmują jego uprawnienia, a spadkobiercy obdarowanego jego obowiązki?

Zgodnie z art. 912 Kodeksu cywilnego, prawo dożywocia jest niezbywalne i nie podlega dziedziczeniu, ponieważ jest ściśle związane z osobą dożywotnika. Tym samym, że przypadku śmierci dożywotnika umowa dożywocia wygasa.

Jednak w przypadku śmierci obdarowanego, obowiązki wynikające z umowy dożywocia nie wygasają. Spadkobiercy obdarowanego, którzy odziedziczą nieruchomość, są zobowiązani do kontynuowania świadczeń na rzecz dożywotnika zgodnie z umową. Takie rozwiązanie ma na celu zabezpieczenie dożywotnika. Tym samym oznacza to, że muszą kontynuować świadczenia na rzecz dożywotnika, takie jak zapewnienie opieki, wyżywienia, mieszkania oraz innych form wsparcia.